"Από τον Ανένδοτο στην Αλλαγή" ήταν ο τίτλος της έκθεσης στο Ζάππειο. Κι "από την Αλλαγή στο Ανέκδοτο" - έτσι θα έπρεπε να συμπληρωθεί μετά τα διαμειφθέντα ο τίτλος της έκθεσης. Στην οποία ηρωικές φωτογραφίες παρελθόντων ετών και εξίσου ηρωικά πρωτοσέλιδα παρελθούσας δόξας στήθηκαν άρον - άρον, δήθεν για τα σαράντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ. Άλλος όμως ήταν ο λόγος, όπως φάνηκε από την αρχή της ουδόλως σεμνής τελετής: Να δείξουν, να αναδείξουν και να αποδείξουν ότι το ΠΑΣΟΚ παραμένει ιδιοκτησία, τιμάριο, λατιφούντιο, των κληρονόμων του Ανδρέα.

Εξ ου και ο Γιώργος αποθεώθηκε από τους ειδικούς σε αποθεώσεις του είδους. Αλλά όλα κι όλα. Και ο υπόδικος Παπακωνσταντίνου το έλαβε το ζωηρό του χειροκρότημα, ως ύποπτος απιστίας στην υπηρεσία, αλλά πιστός στον Γιώργο προφανώς. Όπως και οι αδελφοί Νίκος και Αντρίκος μετά των συζύγων τους, ως εξ αίματος Παπανδρέου αυτοί. Ενώ οι διακονούντες τον λόγο της σημερινής αληθείας του ΠΑΣΟΚ εισπράξανε τα επίχειρα της προδοσίας τους. Προδότες, μάλιστα. Έτσι τους ανέβαζαν και τους κατέβαζαν οι γιωργακικοί, εντελώς γιωργακισμένοι και εκτός εαυτού.

Κανονικό ανέκδοτο. Έφτασαν να καλούν τον Γιώργο να μπει μπροστά για να διώξει τη Δεξιά. Και να φτιάξει τη νέα Αριστερά. Κι εκείνος, με το ήθος και την ευφυΐα που τον διακρίνουν, τι έκανε παρακαλώ, ενώ οι γιωργακικοί γιωρκάκιζαν γιωργακισμένοι; Τίποτε. Ουδεμία σύσταση να πάψουν οι συριγμοί και οι σεισμοί -ναι, ναι, φώναζαν ακόμα και "σεισμός, σεισμός, σοσιαλισμός". Με αποτέλεσμα να θυμώσει ο Βενιζέλος -άνθρωπος είναι κι αυτός. Να θυμώσουν και το "Βήμα", και τα "Νέα", και σύμπας ο καλός κόσμος της δημοκρατικής παράταξης. Ο ίδιος που μας φόρεσε τον Γιώργο -αξέχαστο, ε;

Θα πεις, ας τα λουστούν τώρα οι συνεργάτες της Δεξιάς από τους εργάτες του Γιώργου. Στο ίδιο καζάνι έβρασαν όλοι και έφαγαν -την πολιτική!- με την ίδια κουτάλα. Όλοι μαζί, κατά τον επιβλητικό ιδεολόγο τους. Αλλά, πραγματικά, δεν είναι για σαρκασμό το όλον του σημερινού ΠΑΣΟΚ. Είναι για φρονηματισμό. Πώς καταντούν άνθρωποι και κόμματα όταν πέφτουν στην παγίδα της γοητείας τους. Όταν άλλα λένε, άλλα πιστεύουν κι άλλα κάνουν. Όταν πορεύονται με την αρχή ότι μπορούν να κοροϊδεύουν τους πάντες για πάντα. Ιδού το αποτέλεσμα: "Γιώργο, γερά, να φύγει η Δεξιά!".

Πηγή: www.avgi.gr